فکر تو را...

تقاصِ بی کسی ام را به خواب پس دادم

شبی که فکر تو را روی فرش افتادم

میان مزمزه ی عالی توهم ها

شبیهِ حسِ پس از امتحان که آزادم

بفهمم آخر پردازشت چه خواهد شد

ستیزِ عشق و حقیقت ، سکوت و فریادم

اسارتِ من و مرگ-آفرینِ خوشحالی

تو تیغ-زاده ی انشان ، خرابیِ مادم

گذارِ قدمت عشقم ، کسی که ناهنجار

گذشت از همه ی کودکانه ی شادم

گریستم به تو قبلاً ، به گریه در حمام

شبیهِ دخترِ حائض به خیسی چادم

شب و تصورِ تو ، لرزه ، «چند مثل من اند؟»

هزار مردِ خراب و یکی که آبادم

تقاصِ خواب و تو و بی کسی و یک شوخی

بخند واقعاً این خر منم که دل دادم

 

«ناصر تهمک»