نام دیگرم

من نامِ کوچکم، تو را دوست دارمت

معشوقِ کوچکم، به خدا می‌سپارمت

با چشمِ باز، بدرقه‌ات می‌کنم، یواش-

-تا چشم بسته‌ام، به درونم ببارمت

بعد از تو سینه‌‌ای، چمدانم نمی‌شود

آرامشِ کسی، هیجانم نمی‌شود

ممنوعه‌ی به نامِ من و نامِ کوچکم

نامی مجاز وردِ زبانم نمی‌شود

با هرچه نام و پام، از این وضع خسته‌ام

از این‌که هرچه خُرد نشد را شکسته‌ام

حالا که کلّ ِ فاصله را زخم بسته‌ایم

حالا که زخمِ بازشده‌ی دست­بسته‌ام

 

«ناصر تهمک»