آشپزخانه

لاشه ام را به بازی ات دادم

تا که چاقوت تیزتر باشد

که بخندی عزیزتر باشی

و سکوتم غلیظ تر باشد

 

نم نم، آرام و سرخ خیس کنم

انتهای جنون و آشوبت

تو فقط مثل مردها بپذیر

قتل معشوق واقعاً خوبت

 

نه ترانه، نه شعر، داستان نه

زندگی بود کشتنم هایت

درد کردم ، ککت هم نگزید

از تماشای مردنم هایت

 

«ناصر تهمک»